Daarnaast werd nog op een andere manier beroep gedaan op de Caribische gemeenschap. Er werd hen gevraagd om een selectie te maken uit de meer dan 100 foto’s van de collectie van Vanley Burke. De gemeenschap kon zelf haar vijftien favoriete foto’s kiezen. Dat bleken heel andere foto’s te zijn dan de foto’s die de curatoren zouden uitkiezen, vooral omdat bepaalde foto’s gebeurtenissen afbeeldden die niet gekend waren door de curatoren.

De expo is op een heel participatieve manier opgevat. Bezoekers kunnen opschrijven welk gevoel bepaalde foto’s oproepen, of kunnen ideeën kwijt over de strijd tegen racisme en over migratie.

Dit driejarig project loopt volgend jaar af. Ondertussen proberen de medewerkers nog steeds meer objecten te verwerven. Het aantal bezoekers aan de tentoonstelling is niet heel groot, en het zijn voornamelijk  mensen uit de gemeenschap zelf die naar de tentoonstelling komen kijken. Het project wordt positief ervaren bij de gemeenschap. Charlotte geeft ons als tips mee dat dit soort projecten genoeg tijd moet krijgen om te groeien en dat persoonlijke contacten leggen en het opbouwen van vertrouwen essentieel is. Verder merkt ze op dat de expo een goed uitgangspunt zou kunnen zijn voor de mensen van deze gemeenschappen om over racisme te spreken, maar dat het jammer genoeg toch nog steeds een moeilijk en gevoelig onderwerp blijft om over te spreken.”

Wellbeing in het museum

Anna Van Waeg en Greet Wuyts: “Rosie Barker, Community Engagement Team Leader van BMAG, houdt een gepassioneerd en goed onderbouwd pleidooi voor wellbeing, of welzijn in het museum. Wat is 'wellbeing' dan precies? Als introductie op dit onderwerp laat Rosie ons een post-itopdracht doen rond de centrale vraag: wat maakt jou gelukkig?

'Wellbeing' of welzijn verschilt van toegankelijkheid. Een project dat drempels wil slechten voor bijvoorbeeld mensen met autisme, gaat eigenlijk over toegankelijkheid. Maar uiteindelijk kan het wel het gevoel van tevredenheid verhogen, en dus ook het welzijn van die persoon. ‘Wellbeing’ gaat uiteindelijk over alles wat de kwaliteit van beleven verhoogt. Rosie verwijst in dit verband naar 'The Five Ways to Wellbeing', een model dat in de UK gebruikt wordt als referentiekader door hulpverleners en welzijnsorganisaties.

Waarom zou het museum zich bezighouden met welzijn? Rosie beschouwt dit als een morele plicht: het museum behoort immers de gemeenschap toe. Het museum is meer dan 'erfgoed, kunst en wetenschap', het heeft duidelijk ook een maatschappelijke rol. Kijk daarom naar wat de noden zijn van de mensen in jouw stad. Raadpleeg de onderzoeken naar welzijn, en ga na wat de factoren zijn die mensen ongelukkig maken. Kies vervolgens een problematiek die je aankan. Je kan niet altijd zelf deze noden lenigen (het museum is tenslotte geen dokter of hulpverlener), maar zoek wel partners die daarin gespecialiseerd zijn en werk met hen samen. Bepaal vooraf ook wat je als resultaat beoogt, wees daarin realistisch en spreek dat duidelijk af met je partners. Blijf evalueren en bijstellen. Wees eerlijk tegenover jezelf en erken als het niet werkt. Ook 'zonder' budget kan je trouwens al heel wat doen rond welzijn.

Zo is er bijvoorbeeld het ‘Creative Carers Program’, dat wellbeingactiviteiten omvat voor mensen die voor andere mensen zorgen (mantelzorgers), en daardoor niet aan activiteiten voor zichzelf toekomen. Zij voelen zich vaak geïsoleerd, financieel beperkt, en vinden moeilijk iemand die hen voor even kan vervangen in hun verzorgende rol. Dit programma wordt op verschillende dagen en op verschillende plaatsen aangeboden. Deze activiteiten zijn gratis, en worden altijd vergezeld van tea and cake. Het programma wordt maanden vooraf gepland, zodat mantelzorgers ruim de tijd hebben om vervanging te zoeken. Voorbeelden van activiteiten: een spel met de 'school handling box', pizza bakken in een speciale oven ...

Het ‘Dementia café’ is dan weer een specifiek moment voor mensen met dementie, samen met hun verzorger. Deelname aan het café is gratis, en er is eveneens altijd tea and cake. De activiteiten volgens steeds eenzelfde structuur, en zijn niet georiënteerd op herinneren, maar op het heden en de toekomst. Het komt er vooral op aan er een fijne uitstap van te maken. Want herinneringen verdwijnen weer, maar emoties blijven …”

Foto's:

• Museummedewerkers en inwoners van Birmingham in gesprek tijdens Community Launch Day. Birmingham Museums
• Alle andere foto's werden genomen tijdens het werkbezoek.

Meer informatie over de studietrip naar het Verenigd Koninkrijk vindt u op deze pagina, waar u meteen ook een overzicht vindt van alle blogberichten in het kader van de reis.