Jacques Martin, een van de laatste grootmeesters van de Belgische strip, overleed op de ochtend van donderdag 21 januari 2010. Hij was 88 jaar.

Jacques Martin werd in 1921 in Straatsburg geboren. Hij was de laatste belangrijke vertegenwoordiger van de Brusselse school. Deze generatie van virtuoze verhalenvertellers ontstond direct na de Tweede Wereldoorlog rond Hergé en Jacobs die de kern vormden van het weekblad Kuifje. Jacques Martin kwam in 1948 de gelederen versterken. Hij werkte negentien jaar lang samen met Hergé en hij stak Jacobs al vlug naar de kroon.

Met zijn strips sloeg hij een volkomen nieuwe weg in. Alex was het begin van een nieuw genre: de zorgvuldig gedocumenteerde historische strip. Latere reeksen die hij volgens dezelfde methode maakten, waren Tristan, Arno, Orion en Lois. De grondigheid waarmee deze Alexandre Dumas van de strip historische en archeologische bronnen verwerkte, was nooit eerder vertoond. Hij bracht diverse tijdperken weer tot leven, zoals het Rome van Caesar in De verloren legioenen, de Honderdjarige oorlog met Tristan en de Napoleontische tijd in het gezelschap van Arno.

De strip Lefranc was een even geslaagde en realistische weergave van de actualiteit van de jaren vijftig. Met veel scherpzinnigheid formuleerde hij de dreigingen die de nieuwe technologische ontwikkelingen met zich meebrachten. Albums als 'Het sein staat op rood' en 'De vlammenzee' hebben niets aan belang ingeboet.

Omdat hij vanaf de jaren negentig slechter begon te zien, deed Jacques Martin steeds vaker een beroep op zijn talrijke medewerkers, want hij wilde zijn lezers niet teleurstellen en zijn personages nieuwe avonturen laten beleven. Bob de Moor, Gilles Chaillet, Jean Pleyers, Christophe Simon, André Taymans, Olivier Pâques en Thierry Cayman zorgden er al tijdens zijn leven voor dat zijn unieke oeuvre zou worden voortgezet.

"Helden sterven nooit."