De lokale verkiezingsstrijd is volop aan de gang. Gul worden er beloftes gemaakt over burgerparticipatie, het aanstellen van participatieambtenaren en bevoegde schepenen, over het vrijmaken van wijkbudgetten en allerhande. Langs de andere kant roeren burgerbewegingen zich in de koorts: ze bevragen actief politici, of stellen zich zelf verkiesbaar op.

Lokale politici – of liever: sommigen – lijken ons te tonen hoe het moet. Vanuit de overtuiging dat meer inspraak meer democratie betekent. “Een participatieve beslissing is daarom altijd een betere beslissing.” Tenminste, zo motiveerde Raf Drieskens, huidig burgemeester van Neerpelt, de participatieve aanpak van de gemeente tijdens onze bijeenkomst van de Expeditie participatie in Genk op 11 september.

Een kwestie van ideologie? Al zijn er ook anderen die participatie vanuit een zekere nuchterheid naar voren schuiven. Zo verwees Luc Huyse, socioloog en emeritus hoogleraar KU Leuven, op 14 september in een stuk in De Morgen naar het Ikea-effect: “Mensen brengen meer waardering op voor wat zij minstens gedeeltelijk zelf hebben gefabriceerd.” (p. 26) Huyse ziet in burgerparticipatie een uitweg uit het politieke slop, en voor het wezenlijk scepticisme bij burgers.

Het Ikea-effect … er zit wat in. Het maakt meteen duidelijk waarom we, als erfgoedveld, participatie erg serieus zouden moeten nemen. Wie zelf iets mee in gang heeft gestoken, of iets mee heeft gemaakt, voert dat vervolgens niet zomaar weer af. Erg relevant om weten, zeker in tijden waar de discussies over de waarde(n) van erfgoed keer op keer worden gevoerd.

Hoe dan ook moet u voor meer ideeën, meer inspiratie en meer discussie omtrent participatie in het erfgoedveld op het Groot Onderhoud zijn, op vrijdag 9 november 2018 in het Vlaams Parlement. Hier vindt u het programma, én de mogelijkheid om in te schrijven als u dat nog niet deed!

Foto: (c) FARO