In juni 2000 sloegen de Vlaamse Gemeenschap en Antwerpen, Brugge en Gent de handen in elkaar voor een experiment. Bijna tien jaar later zijn de cultureel-erfgoedconvenants uitgegroeid tot een stevig onderdeel van het cultureel-erfgoedbeleid in Vlaanderen en Brussel. Op dit moment (2009, nvdr) zijn liefst achttien cultureel-erfgoedconvenants afgesloten. Die staan voor eenentachtig gemeentebesturen en 2,7 miljoen inwoners, de helft van alle Vlamingen.

Synergie² 2010 staat stil bij de praktijk van tien jaar cultureel-erfgoedconvenants. De publicatie bestaat uit twee delen.

• Marc Jacobs (FARO) reconstrueert het omkaderende en onderliggende discours bij de oprichting van de eerste convenants. Wat waren de basisdoelstellingen en -ideeën van de eerste cultureel-erfgoedconvenants? Welke scenario’s lagen op tafel? Wie waren de hoofdrolspelers? En hoe is het discours de daaropvolgende jaren geëvolueerd?
• Vervolgens stellen de achttien erfgoedconvenants zichzelf voor. Per convenant volgt een overzicht van de adressen, medewerkers en een bloemlezing van recente en oudere projecten.

Synergie² 2010 biedt meer dan een historische terugblik. Het is ook, en vooral, bedoeld als een evocatie en hernieuwing van de ambitieuze doelstellingen en visionaire filosofie van de cultureel-erfgoedconvenants. Deze publicatie wil een houvast bieden, om recente uitspraken en suggesties over cultureel-erfgoedconvenants, over integraal en geïntegreerd beleid of over synergie en subsidiariteit te kunnen kaderen in een langetermijnperspectief en binnen de diverse agenda’s en strategieën.