De doelstelling is om, naast (recente) algemene wetenschappelijke inzichten en methodieken i.v.m. migratie en de "chain migration" toe te passen op het migratiefenomeen in Vlaanderen & Brussel, ook de praktische ervaringen die organisaties en mensen van het veld over dat fenomeen hebben, te kennen en te bestuderen. Welke wetenschappelijke verklaring geven de theoretici aan dat fenomeen en wat ‘vertellen’ de migranten zelf daarover?

"Chain migration" is het effect waarbij generaties migranten hun land van oorsprong verlaten en zich vestigen in het land waar hun voorouders naartoe trokken. Oorspronkelijk konden, in het kader van familiehereniging, alleen echtgeno(o)t(e) en kinderen meekomen. Dat werd dan uitgebreid tot de ouders en broers / zusters. Die dan op hun beurt weer ouders en kinderen kunnen meebrengen enzovoorts.

Wat heeft hen ertoe aangezet hun geboorte- of ‘doorstroomland’ te verlaten? Hoe ging dat in zijn werk? Welke problemen of ‘faciliteiten’ waren er?

De methodiek die hierbij toegepast moet worden, valt buiten het bestek van wat in het "traditioneel" genealogisch onderzoek gebeurt. Strikt genealogisch onderzoek kan ons niet ver brengen omdat traditionele genealogie steunt op geschreven akten. Familiekunde in bredere zin doet een beroep op tal van andere bronnen onder welke de orale bronnen (verhalen). Die laatste zijn dikwijls voor migranten de enig mogelijke. Helaas! De instrumenten om die te ‘noteren’ ontbreken of zijn nog te weinig gekend en gebruikt. Hier is een rol weggelegd voor "mondelinge geschiedenis" methodieken.

Door steekproefsgewijze migranten en migrantenfamilies bij het onderzoek te betrekken, krijgt het project een multiculturele dimensie en kan als pilootproject dienst doen. Op die manier kunnen nieuwe instrumenten worden ontwikkeld.