De cijfers spreken voor zich: maar liefst 10,9% of 13,4% van de Vlamingen (resp. Belgische of Vlaamse armoededrempel) leeft anno 2011 onder de armoedegrens. Armoede omhelst alle levensdomeinen en drumt mensen naar de marges van de samenleving. Hun verhalen en herinneringen getuigen van een fenomeen dat zich maar moeilijk laat vatten. Het in 2009 verschenen boek 'Ik ben (n)iemand' illustreert het lot van een vrouw die opgroeit in armoede.

Het boek brengt het waargebeurde verhaal van Emilie en haar gezin. Protagoniste Emilie slaagt erin om op haar 31e haar levensverhaal te doen neerschrijven. Het verhaal gaat van start bij haar geboorte en gaat verder. Dat levensverhaal wordt uiteindelijk een roman over haar leven. Ze heeft het over haar turbulente schoolcarrière, haar wilde uitgaansperiode en over haar liefdes. Maar vooral vertelt ze over een leven in armoede, en dat in een tijd die qua welvaartspeil ongeëvenaard is.

Met 'Ik ben (n)iemand' publiceerde Guy Didelez een aangrijpend, romantisch, soms humoristisch verhaal. Het is een boek dat de kracht en de overlevingsvaardigheden die bij gezinnen in armoede dagelijks aan de orde zijn onderstreept. Daarmee breekt het verhaal met het klassieke beeldvorming over armen en armoede.

Auteur Guy Didelez werkte voor dit verhaal samen met Lieven De Pril, die professioneel en als vrijwilliger actief is bij Welzijnszorg - Armoede Uitsluiten en de vzw Welzijnsschakels, een vereniging waar armen het woord nemen. Hij bouwde via deze werking vriendschapsrelaties op met veel gezinnen in verborgen armoede.

Leestip:
DIDELEZ (Guy) en DE PRIL (Lieven), Ik ben (n)iemand, Antwerpen, Standaard Uitgeverij, 2009, 398p.