Volgens Van Dale is een grens (de; v(m); meervoud: grenzen) een denkbeeldige, scheidende lijn. Ook al is deze lijn denkbeeldig, ze heeft een enorme impact op het dagelijks leven van de mens die langs deze grens woont.

In de Westhoek viert men dit jaar 300 jaar grens. Ter ere van deze feestelijkheden werd op westhoekverbeeldt.be een album gemaakt met foto’s die ‘De Grens’ in al haar facetten in beeld brengt.

Grens, een stuk niemandsland, 'kommiezen' die hun ogen en oren openhouden om 'blauwers' te betrappen. Rien à déclarer, niets aan te geven? Sommige vielen toen al door de mand, anderen waren gedreven smokkelaars. Hier waren de hanenkampen al lang verboden maar over de barrière in Abele "la belle" was het wekelijkse kost. Vlaamse seizoenarbeiders lietende barrière achter zich om bieten te 'stekken' of chicorei te gaan roken in de asten in Noord Frankrijk, leurders trachten hun waar aan de man te brengen over de schreve, pendelaars trekken dagelijks naar de mijnen van Noord-Frankrijk.

De fysieke sporen en barrières zijn ondertussen dan wel verdwenen, in de geesten is de grens nog aanwezig. In Haringe zijn er de Blauwersfeesten, in Abele is het 'kommiezenkot' een café geworden en het kat en muisspel van de 'kommiezen' en de 'blauwers' is er één geworden zonder grenzen...

Ga op zoek in archieven en collecties naar sporen van het grensleven: foto's, filmpjes, correspondentie, schilderijen, een uniform van een douanier tot de attributen van een smokkelaar. En breng op Erfgoeddag het leven langs de grens opnieuw tot leven.

In de Man Bijt Hond-rubriek 'De Grens' trok cartoonist en tv- en theatermaker Kamagurka met een quad een verse kalklijn over de Belgische staatsgrens. Onderstaand fragment toont je een van de afleveringen.

foto boven: De Grens van Kamagurka, © Pol De Wilde - Corelio