Geef de bezoekers een stem! Laat hen informatie delen. Zorg dat ze verhalen en misschien zelfs voorwerpen kunnen achterlaten! Allemaal heel boeiend, maar er is wel één grote valkuil: wat doe je er nadien mee? Heel wat verzamelen en het achteraf weggooien is een beetje zonde. Hoe kan een erfgoedorganisatie dit risico vermijden? De leesgroep dacht hier alvast over na.

Alles bewaren is vaak niet zinvol. En dus spitst de vraag zich toe op selectie. Hiervoor is een kritische controle nodig van de herkomst en de achtergronden van de informatie die geleverd werd. Bovendien moet deze input op een goede manier geregistreerd worden, zodat ze toegankelijk is voor bezoekers en het museum zelf. Al deze processen vragen veel tijd, en vaak is die er niet.

Zo ontstond het idee dat er een nieuw soort experten nodig zijn. Mensen die informatie kunnen ordenen, selecteren en in een breder kader kunnen plaatsen. Spoorzoekers dus die de rode draad vinden tussen de fragmenten. En dit ook vertalen naar het museum en de bezoekers. Dit is een ander type werk dan dat van de traditionele expert die top-down vanuit zijn eigen onderzoeksvraag vertrekt en op basis daarvan fundamenteel onderzoek verricht. Dergelijke experten blijven nodig, maar we zouden hen moeten aanvullen met nieuwe profielen.

Uiteraard is het probleem niet opgelost door één iemand geïsoleerd aan te stellen als 'nieuwe expert'. Dit is immers een opdracht voor alle medewerkers in het museum. Uiteindelijk gaat het om een nieuwe definitie van een collectie: een bredere scope die deel moet uitmaken van de missie en de visie van de organisatie.

Op het einde hebben we nog nagedacht over een goede tool voor de registratie van de input, zoals bijvoorbeeld een socialmappingtool die de info koppelt aan een geografische kaart. We namen ons voor ook andere systemen voor kennisbeheer onder de loep te nemen. Indien u suggesties heeft: geef ons even een seintje!