FARO bestaat dit jaar tien jaar. Het werkt al die tijd naarstig in de coulissen, en is daardoor niet zo bekend voor de buitenwereld. In de cultureel-erfgoedsector des te meer. In het herfstnummer van faro | tijdschrift over cultureel erfgoed halen we de eigen organisatie voor één keer (en voor de eerste keer) zeer expliciet voor het voetlicht, en dit binnen de krijtlijnen van het Cultureel-erfgoeddecreet dat precies even oud is.

Dit herfstnummer leest dan ook niet als een XL-jaarverslag, dan wel als een kroniek van tien jaar erfgoedbeleid, onder drie verschillende ministers. Met, uiteraard, ook oog voor onze activiteiten. Waaronder onderzoek en monitoring (‘praktijkontwikkeling’ in het decreet), vorming en begeleiding (‘praktijkondersteuning’) en een hele resem publieksprojecten waarin FARO (minstens één) vinger in de pap had, zoals Erfgoeddag, de herdenking van Expo '58, de Week van de Smaak, enzovoort (‘beeldvorming en communicatie’).

We belichten ook onze internationale werking, onze publicaties – waaronder het tijdschrift - en onze andere troeven en initiatieven. De mensen achter de organisatie treden eveneens uit de schaduw, net als degenen die de organisatie besturen. Kortom, een focusdossier dat anders is dan alle voorgaande.

Daarnaast komen er in dit herfstnummer ook nog andere onderwerpen aan bod:

• De interessante opgang van ‘participatie’ binnen de conservatiepraktijk.
• Het verhaal van de ‘Pozzo-collectie’, over een vloertegelverzamelaar, die met een onnavolgbare drive een belangrijk stuk industrieel erfgoed bijeen bracht en presenteert in bijzondere omstandigheden.
• De inzichten van de Duits-Zweedse professor Cornelius Holtorf, die zijn ervaringen met nucleair afval confronteert met onze kijk op erfgoed.
• Dat tentoonstellen niet altijd fysiek moet zijn, bewijst AMSAG-ISG met een digitale expo over Belgische oorlogsvluchtelingen in het Verenigd Koninkrijk.
• Ten slotte zijn er onze twee vaste rubrieken: Pinfo en Ten Voeten Uit, met Tinne Langens (FOMU, Antwerpen).

Lees faro online via ISSUU: