In 2016 verrichtte Derby Museums in Engeland een zeer interessant onderzoek bij de niet-museumbezoekers.  Hun enquête bij ondervertegenwoordigde groepen in hun publiek brengt enkele opmerkelijke conclusies aan het licht. Zo wordt bijvoorbeeld de betuttelende gedachte onderuit gehaald dat het zogenaamde ‘moeilijk te bereiken publiek’ wel zal komen eenmaal het zou begrijpen wat erfgoedinstellingen allemaal te bieden hebben.

Keuzevrijheid en onderscheidingsvermogen

Opmerkelijk is dat een hoog percentage van de ondervraagden aangaf waarschijnlijk nooit naar het museum te zullen komen, ongeacht alles wat Derby Museums zou doen om het museumbezoek voor hen aantrekkelijker te maken. De respondenten zouden hun beschikbare inkomen eerder besteden aan vrijetijdsactiviteiten zoals naar de bioscoop gaan, uit eten gaan, commerciële festivals bijwonen of attractieparken bezoeken.

In een blog schrijft Tony Butler, directeur van Derby Museums, dat zijn ervaring hem leert dat de niet-gebruikers van musea veel meer keuzevrijheid en onderscheidingsvermogen hebben dan wordt verondersteld. Hun gemeenschappen hebben bovendien ook een hoge mate van sociaal kapitaal, ze doen hun ding binnen nauwe familienetwerken en maken gebruik van gemeenschapsfaciliteiten zoals moskeeën, tempels, kerken, lokale winkels en cafés.

Cultureel kapitaal is de sleutel

Nochtans is Butler van mening dat culturele organisaties om allerlei redenen er alles moeten aan doen om de sociale en economische kloof tussen bezoekers en niet-bezoekers te dichten. De sleutel hiervoor ligt niet bij lagere toegangsprijzen, want die vormen een minder grote barrière voor bezoekers met een lagere socio-economische achtergrond dan vaak wordt aangenomen. Wel moet getracht worden om de verdeling van het cultureel kapitaal te overbruggen: “Access to, and participation in traditional forms of culture foster entitlement and authority. Those with it are more likely to get the best out of institutions and services. They are better educated and pass those qualities to their children. The power of cultural capital is that it is not recognised directly. You can’t see it like the inheritance of property and it is masked by the language of meritocratic achievement and hard work.”

Foto: Derby Museum and Art Gallery