In 2004 schreef Roel Vande Winkel een onderzoeksrapport over de toenmalige status en het discours betreffende het bewaren en ontsluiten van mondelinge, historische bronnen in Vlaanderen. Dit rapport kaderde in het onderzoeksproject ‘Van Horen Zeggen. Mondelinge, historische bronnen bewaren en ontsluiten’ (UGent Vakgroep Nieuwste Geschiedenis in samenwerking met het VCV). In zijn analyse kwam Vande Winkel onder meer tot de conclusie dat  de bewaring en toegankelijkheid van de mondelinge bronnen in archieven doorgaans problematisch is.

In september van dit jaar haalde Yvonne van Haagen het masterdiploma Archiefwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam met de scriptie ‘Oral History en archieven: een (on) mogelijke combinatie? Een onderzoek naar de relatie tussen oral history en (vijf) archiefinstellingen’ Net als Vande Winkel onderzocht van Haagen de productie, bewaring en ontsluiting van mondelinge, historische bronnen, maar dan wel vanuit het perspectief van een archief. Met als gevolg dat daar waar Vande Winkel een duidelijk onderscheid maakt tussen mondelinge geschiedenis als onderzoeksmethode en de mondelinge bronnen die eruit ontstaan, van Haagen het “beheer en [de] opslag van ontstane mondelinge bronnen” als extra stap toevoegt bij het stappenplan voor mondelinge geschiedenis dat ze van Vande Winkel overneemt. Ook in haar analyse van vijf cases blijkt dat in archieven een correcte omgang met mondelinge geschiedenis, op zijn zachtst gezegd, problematisch is. De scriptie bevat een lijst met aanbevelingen voor de omgang van archieven met mondelinge geschiedenis , op organisatie-, project- en collectieniveau. Het is evenwel jammer dat van Haagen de Engelse vertaling van mondelinge geschiedenis gebruikt.