Het project ‘Poppen tot leven gewekt: een inhaalbeweging in digitalisatie van het poppenspel, met focus op het immaterieel culturele aspect en de valorisatie ervan’ (2023-2024) focuste in de eerste plaats op het inhalen van achterstanden in de registratie van de collectie poppenspel van Huis van Alijn. Dat uitte zich in verdiepend onderzoek van bestaande records, maar ook de registratie van niet eerder geregistreerd materiaal en het onderzoeken hiervan.
Belangrijk was bovendien de aandacht voor het borgen van immaterieel erfgoed en het leggen van linken binnen de collectie om het documenteren
In Aalst maakt elk jaar op 11 november Sint-Maarten zijn doortocht. Sinds 2018 organiseert ’t Gasthuys - Stedelijk Museum Aalst op de vooravond van Sint-Maarten een lichtjesstoet. Families met kinderen leren er op een laagdrempelige en heel toegankelijke manier meer over de erfgoedfiguur Sint-Maarten: de Romeinse soldaat die aan de poort van Amiens zijn mantel in twee sneed voor de bedelaren.
Met meer dan 2.500 deelnemers aan de Sint-Maarten Lichtjesstoet vorig jaar en meer dan 11.000 deelnemers aan de Lichtwandeling rond zijn figuur is ’t Gasthuys klaar voor de volgende stap. Voor de vijfde
Het erfgoed en de geschiedenis van moestuinen zijn eeuwenoud. Ze zijn rijk en divers. Maar er wordt niet vaak met een erfgoedblik naar moestuinen gekeken. MOES-tuin wil moestuinerfgoed verkennen, documenteren, onderzoeken, tonen en verder laten leven. Hoe en waarom mensen al generaties lang in de moestuin werken en groenten, (klein)fruit en kruiden kweken voor eigen verbruik staat dus centraal in het veelzijdige erfgoedproject MOES-tuin. Dat kan niet los gezien worden van moestuiniers zelf. Via onderzoek én participatie worden relevante objecten, foto’s, documenten, praktijken, vakmanschap en
Het IIIF-project wil de bestaande IIIF-infrastructuur van de VKC en haar projectpartners verder doorontwikkelen en een aantal good practices van IIIF verder verkennen. In de derde fase van dit IIIF-traject wordt gefocust op de mogelijkheden van IIIF inzake crowdsourcing en storytelling enerzijds en de ontsluiting van IIIF-manifesten en -beelden via IIIF-manifestenbibliotheken anderzijds. De te ontwikkelen tools in proefopstelling moeten in verschillende ecosystemen kunnen worden ingepast.
Met fase 2 van dit project timmerde de Koninklijke Stadsschouwburg van Brugge verder aan zijn verhaal rond podiumtechnisch en scenografisch erfgoed. In Vlaanderen is er tot nog toe geen collectiebeherende instelling die zich ontfermt over dergelijk theatererfgoed. Cultuurcentrum Brugge ging tijdens het tweejarige project de uitdaging aan om te verkennen hoe die leegte in het erfgoedveld ingevuld zou kunnen worden. In hoeverre kan een theaterhuis zijn eigen erfgoedcollectie bewaren, beheren en presenteren? Waarom zou het dat doen en wat zijn hiervan de voordelen?
De voorgaande fase richtte
De praktijk van het hedendaags verzamelen komt steeds meer op de voorgrond in het verzamelbeleid van musea. Een museumcollectie wordt steeds meer gezien als een levende entiteit: ze groeit steeds aan en is op verschillende manieren onlosmakelijk verbonden met levende personen en gemeenschappen. Zij spelen een steeds belangrijkere rol in het vormen, bewaren en gebruiken van collecties. In dat opzicht verschuift ook de betekenis van het begrip 'zorg' binnen collectiebeheer. Wie draagt er zorg voor een collectie? Hoe kunnnen we collecties inzetten binnen een ruimere zorgecologie, om impact te
Het MAS | Museum aan de Stroom bewaart cultureel en gevoelig Congolees erfgoed dat vanaf het begin van de twintigste eeuw, in volle koloniale context, eigendom werd van de Stad Antwerpen. Met dit project beoogt het MAS de Congolese deelcollectie (ruim 5000 objecten) te bestuderen en te ontsluiten met een hoofdfocus op herkomstonderzoek. Het onderzoek is in eerste instantie van toepassing op de Congolese verzameling omwille van de historische en actuele banden van België met de Democratische Republiek Congo (Kinshasa).
Terwijl het netwerk van ‘schenkers' en ‘verkopers’ van Congolese
Meer dan 750 jaar was het Sint-Janshospitaal in Damme een gasthuis voor ouderen, zieken, reizigers en passanten. Maar de tand des tijds laat zijn sporen na en het gebouw voldeed niet meer aan de huidige noden van een zorginstelling. In 2014 verhuisden de laatste bewoners van het woonzorgcentrum en trok ook zuster Lieve, de laatste zuster de deur definitief achter zich dicht. Het betekende ook de sluiting van het museum met een waardevolle en verrassend diverse erfgoedcollectie.
Een grondige restauratie dringt zich op, maar welke invulling geven we aan de site? Hoe kunnen we het verleden een
‘Collectie van de Gentenaar’ onderzocht het potentieel van het gebruik van gedigitaliseerd cultureel erfgoed om de sociale cohesie en inclusie te verbeteren, om co-creatie en participatie mogelijk te maken en om een volledig beeld te geven van de rijke cultuur van de stad. Alle projectresultaten zullen worden geïntegreerd in DING, de nieuwe vleugel van Design Museum Gent, waar het experiment in 2026 zal worden voortgezet.
Meer dan de helft van de collectie van Mu.ZEE bestaat uit werken op papier. Deze collectie is gegroeid uit de collecties van het Museum voor Schone Kunsten van Oostende (heden Stad Oostende), het PMMK (nu collectie Vlaamse Gemeenschap), langdurige bruiklenen van Vlaanderen en privéverzamelaars en de verwervingen sinds de oprichting van de v.z.w. Mu.ZEE.
De collectie is zeer divers, gaande van de 19e eeuw tot nu. In het vroegere PMMK was er zelfs sprake van een echt ‘prentenkabinet’. Kunstenaars steunden de opening van het PMMK in Oostende door de uitgave van een grafiekmap ‘Grafiek voor het
