Het Mijnmuseum te Beringen beheert het plannenarchief van de Limburgse steenkoolmijnen sinds de jaren 1990. Dit archief vormt een staalkaart van de architectuur- en constructiegeschiedenis van de mijnen. Het volledige archief bestaat uit meer dan 250.000 plannen en is inhoudelijk zeer divers: thematisch (industriële gebouwen, woningen en sociale infrastructuur, technische plannen van boven- en ondergrondse installaties); geografisch (plannen afkomstig van elke Limburgse mijn behalve Zwartberg); chronologisch (plannen van de start tot en met de sluiting van de mijnen, begin 20e eeuw tot 1992). Het archief is uniek voor de mijnstreek, zowel in zeldzaamheid als volledigheid, maar ook als representatie van een industrietak van nationaal belang. De inhoud maakt de impact van de mijnindustrie op de streek en de maatschappij duidelijk. Bovendien zijn de plannen essentieel om (de kennis van) onroerende erfgoedrelicten in de mijnstreek te documenteren. Het archief werd van de ondergang gered dankzij de inspanningen van een groep ex-mijnwerkers, maar de bewaaromstandigheden bij het Mijnmuseum zijn momenteel verre van optimaal: grote temperatuurschommelingen, stof, onaangepast opbergmeubilair...

Het Mijnmuseum is daarom een samenwerking aangegaan met Erfgoedcel Mijn-Erfgoed om in te zetten op een beter beheer, bewaring en ontsluiting van dit archief. Het project digitale collectieregistratie zorgt voor de registratie, digitalisering en ontsluiting van een selectie van ca. 15.000 plannen uit het archief. De waardering en selectie van de plannen gebeurt door de conservator van het Mijnmuseum, bijgestaan door een expertengroep. De digitale bestanden worden duurzaam bewaard op zowel HD's, een synology NAS-server en vormen het onderwerp van een digital ingest traject bij meemoo. 

Bovendien wordt voor deze selectie fysieke plannen een beter behoud en beheer voorzien door conserverende behandeling, herverpakking in zuurvrije mappen en bewaring in een geschikt depot.