Het leren verandert, zo stelden we vast, en dat komt omdat mensen veranderen. Volgens John Moravec is er een interessante evolutie naar digital knowmads aan de gang: mensen die sociale technologie bewust inzetten om te leren. Ik vond het een intrigerende theorie, en dus vat ik het werk van Moravec even voor u samen.

Hoe herkent u een digital knowmad?

• Ze delen makkelijk hun kennis en moedigen anderen aan om dat ook te doen;
• ze leren altijd en overal;
• ze maken doelgericht gebruik van sociale media;
• ze zijn niet bang om fouten te maken: want van fouten kan je leren;
• ze ontwikkelen nieuwe ideeën op basis van de beschikbare informatie;
• ze kunnen ideeën en expertise goed omzetten in toepasbare tips voor de praktijk;
• ze zijn zeer gemotiveerd om samen te werken: het zijn geboren netwerkers;
• ze kunnen vlot dingen aan- en afleren.

U snapt meteen dat vorming ontwikkelen voor zo’n doelgroep een heel ander paar mouwen is. Klassieke klaslokalen en ex-cathedraonderwijs zijn minder aan hen besteed. Hoe leren zij dan wel?

Hoe leert een digital knowmad? Seeking-sensing-sharing

Volgens John Moravec onderscheidt de knowmad zich van klassiekere profielen omdat hij/zij drie dingen doet met informatie:

• Seeking: digitale nomaden kunnen in de eerste plaats goed en snel informatie online zoeken. Ze zijn vaak goede curatoren die betrouwbare bronnenoverzichten maken.
• Sensing: digitale nomaden maken informatie persoonlijk. Ze reflecteren over wat ze elders oppikten en gaan ermee aan de slag in experimenten en toepassingen.
• Sharing: digital knowmads delen hun ervaringen heel snel met anderen, ook als het onaf is. Feedback van anderen kan je immers een stap verder brengen. Dit delen van work in progress noemt men ook wel 'work out loud'.

Als cultureel-erfgoedsector hebben we veel affiniteit met zoeken, betekenisgeven en -delen. Het zit zo’n beetje in ons DNA. Wij zouden ideaal bronnenmateriaal kunnen aanleveren voor de knowmads en dus een rol als digitale curator kunnen vervullen. Toelaten dat mensen die informatie op hun eigen wijze vertalen en delen zijn andere voorwaarden om deze doelgroep te betrekken. Kunnen en/of willen we dat?

En wij zelf? Zijn wij al de ideale digital knowmads? Of houden we de kennis voor onszelf tot ze helemaal perfect is? Waarom zouden we delen wat we nog niet helemaal hebben doordacht?

Share your learning curve!

"Deel wat je aan het leren en ontwikkelen bent", dat is de leuze van de digital knowmad. Zit niet op een ei, maar betrek anderen bij het broedproces. Joris Luyendijk paste dit principe toe bij het schrijven van zijn boek over het leven in de Londense City. In deze inspirerende video legt hij uit welke voordelen hem dat heeft gebracht: enthousiasmerend!