Donderdag 12 maart is de internationale dag voor social prescribing of sociaal voorschrijven. Waarom zou de cultureel-erfgoedsector aandacht moeten hebben voor deze bijzondere dag?

Sociaal voorschrijven?

Bij sociaal voorschrijven verwijzen huisartsen of andere professionele zorgverleners een patiënt door naar een speciaal opgeleide professional, bijvoorbeeld een zorgcoach. In een persoonlijk gesprek proberen beiden vervolgens oplossingen te vinden om het welzijn en de gezondheid van de patiënt te verbeteren. Vaak wordt beroep gedaan op een aanbod buiten de zorgsector.

Heel wat mensen consulteren hun huisarts ook bij sociale problemen of voor welzijnsadvies. Onderzoek heeft aangetoond dat voor deze groep van patiënten een sociaal voorschrift de levenskwaliteit, het emotionele, mentale en algemene welzijn kan verbeteren en het niveau van depressie en angst kan verminderen. Sociaal voorschrijven kan ook een belangrijke rol spelen in het aanpakken van de sociale determinanten van een slechte gezondheid en bij het ondersteunen van het toenemende aantal chronisch zieken.

We staan in Vlaanderen nog ver af van een sociaal voorschrijfmodel zoals dat in Engeland, Canada, Nederland of Denemarken bestaat. In die landen verwijzen dokters hun patiënten via speciaal opgeleide tussenpersonen door naar een aangepast aanbod in musea, bibliotheken of culturele centra. Zo kunt u in Canada bv. een museum bezoeken op doktersvoorschrift.

Sociaal voorschrijven en cultureel erfgoed?

De voorwaarde om een geloofwaardig aanbod te hebben voor de zorg- en gezondheidssector, is te kunnen aantonen dat interventies met cultureel erfgoed werken en, zo ja, bij welke doelgroep en welke dosis. Dat is meer dan vanuit een buikgevoel en aangespoord door enthousiaste getuigenissen ervan uitgaan dat "men een impact heeft gehad". Het komt erop aan bewijs te verzamelen door activiteiten te meten en te evalueren.