De collectiepresentatie wordt opgebouwd aan de hand van de speerpunten transhistoriciteit, beeldgeletterdheid en cocreatie. Die waren bepalend voor het concept en de uitwerking.

De objecten uit de collectie van M staan centraal in het verhaal waar de scenografie minimaal en ingetogen diende te zijn. Scenograaf Pieter Boons (Heimat) werkte hiervoor nauw samen met de medewerkers van het museum en ontwierp een opstelling a.h.v. geometrische basisvormen, met materialen en kleuren die een tegenwicht vormen voor de bestaande strakke architectuur en die samengaan met de historische interieurs van het huis Vander Kelen-Mertens.

De vaste collectie wordt in de toekomst minder vast en wordt voortaan in kortere lopende tentoonstellingen gepresenteerd van 1, 2 of soms 4 jaar. De klassieke schotten tussen oude en hedendaagse kunst worden opgeheven, in de verschillende zalen hangt de kunst zij aan zij.

Omdat ‘beeld’ nooit zo belangrijk was als vandaag staat M stil bij die beeldcultuur en zet het bezoekers aan om anders te kijken. De dialoog met de bezoeker en het stimuleren van beeldgeletterdheid staan centraal. Niet enkel infolabels maar ook vraaglabels, voellabels, audioguides, een nieuwe app, video en plekken waar je actief bent i.p.v. een passieve kijker.

In de verschillende presentaties wil M ook tonen dat elke vorm van presenteren de blik manipuleert. In een maatschappij die wordt gedomineerd door beelden, wil M de bezoeker dus laten kijken: kritisch kijken, in de diepte kijken en anders kijken. Daarin schuilt volgens M de maatschappelijke rol van een museum in de 21e eeuw.