In dezelfde week toen onze topministers Kris Peeters en Ingrid Lieten in Californië de weg wezen naar netwerken voor innovatie en inspiratie, bracht de cultuursector in Vlaanderen dat inzicht in de praktijk. Een van de academische sterren van Stanford University streek enkele dagen neer in Vlaanderen. Michael Shanks kwam, zag en synthetiseerde.

Op een van de belangrijkste websites in de hedendaagse erfgoedstudies staat sinds eind februari 2010 een bondig, maar zeer rijk pragmatisch receptenboek voor eigentijdse erfgoedzorg en -praktijk. Achter elk van de schijnbaar eenvoudige tactische suggesties gaat een uitgebreide theoretische, methodologische en praktische reeks teksten en ervaringen schuil. De confrontatie met (het potentieel van) recente erfgoedontwikkelingen in Vlaanderen (het Cultureel-erfgoeddecreet van 23 mei 2008, de blijde verwachting van een compatibel, nieuw en genereus onroerend-erfgoeddecreet, de pragmatische en constructieve omarming van erfgoedconventies van UNESCO en de Raad van Europa, in het bijzonder de conventie van Faro, …) en met de uitdaging voor lokale en bovenlokale implementatie (zoals in 'Haspengouw', begeleid door het PCCE, met steun van EFRO) leverde een meesterlijke flits en synthese op.

Wat denkt u: dat doen we toch allemaal al? Was het maar echt waar… Maar, inderdaad, het kan. Of u nu een beleidsmaker, erfgoedcel/forum, academisch onderzoeker, expertisecentrum of een andere erfgoedactor bent, lees en zie dat dit in Vlaanderen mogelijk moet zijn. Kortom, lees 'archaeology' als '21ste-eeuwse omgang met erfgoed' en eigen toe wat aangeboden wordt.